Beeldmateriaal
Beschrijving
Op de achterzijde gesigneerd met de initialen J.V. Hoogte inclusief de originele sokkel is 56 cm. Herkomst: particuliere collectie Nederland. Beeld is direct door de vader van de huidige eigenaar bij de kunstenaar verworven eind '50 of begin jaren n '60. Bijgaand een familiefoto, begin jaren ´60, waar het beeld pronkt op de schouw.
Jules Seraphien Vermeire (1885-1977) was een Belgische beeldhouwer en tekenaar. Hij leerde de kunst van het steenhouwen in zijn vaders werkplaats en kreeg les aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Hier ontmoette hij Chris Lebeau met wie hij in 1908 naar Haarlem verhuisde. Hij assisteerde Lebeau en maakte sculpturen van hoorn, been en ivoor, geïnspireerd door het werk van Mendes da Costa en John Rädecker. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vestigde hij zich permanent in Nederland. Hij had een voorkeur voor ruwe en onafgewerkte sculpturen. Een aantal van zijn sculpturen werden in glas vervaardigd door Glasfabriek Leerdam.
Jules Vermeire maakte vooral hoofden, maskers en dierfiguren. Ook sneed hij kleinere gebruiksvoorwerpen zoals briefopeners en knoppen voor wandelstokken uit been, ivoor en hout. De Nederlandse beeldhouwer John Rädecker leerde hem te werken in ‘taille directe’. Dat is een techniek waarbij men direct in steen werkt, zonder voorafgaande modellen op schaal te maken. Vermeire werkte het liefst met afvalsteen. Hij zocht zelf zijn stenen van zwart Belgisch marmer in de Ardennen. De breuken en breukvlakken van de steenbrokken gebruikte hij bewust voor de plastische uitdrukking van zijn hoofden. Ook dit ‘Vrouwenhoofd’ is gehouwen uit hardsteen. Het hoofd is langwerpig en komt voort uit de vorm van de steen. De ruwheid van het materiaal aan de bovenkant van het hoofd en aan de randen versterkt de gladheid van het gepolijste, meditatieve gezicht. Het in zichzelf gekeerde werk van Vermeire wordt wel ‘animistisch’ genoemd. Het werk van de animisten, gekenmerkt door de eenvoud van het onderwerp, was een reactie op het naar buiten gekeerd expressionisme.
Details
- Databanknummer:
- 83969
- Lotnummer:
- -
- Advertentietype
- Archief
- Instelling:
- Kunstmakelaardij Metzemaekers
- Veilingdatum:
- -
- Veilingnummer:
- -
- Stad
- -
- Limietprijs
- -
- Aankoopprijs
- -
- Verkoopprijs
- -
- Hamerprijs
- -
- Status
- Niet verkocht
Technische details
- Kunstvorm:
- Beeldhouw- en Objectenkunst
- Technieken:
- Beeld-sculptuur
- Dragers:
- Marmer
- Lengte:
- -
- Breedte:
- -
- Hoogte:
- 42 cm
- Oplage:
- Uniek
Beschrijving
Op de achterzijde gesigneerd met de initialen J.V. Hoogte inclusief de originele sokkel is 56 cm. Herkomst: particuliere collectie Nederland. Beeld is direct door de vader van de huidige eigenaar bij de kunstenaar verworven eind '50 of begin jaren n '60. Bijgaand een familiefoto, begin jaren ´60, waar het beeld pronkt op de schouw.
Jules Seraphien Vermeire (1885-1977) was een Belgische beeldhouwer en tekenaar. Hij leerde de kunst van het steenhouwen in zijn vaders werkplaats en kreeg les aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Hier ontmoette hij Chris Lebeau met wie hij in 1908 naar Haarlem verhuisde. Hij assisteerde Lebeau en maakte sculpturen van hoorn, been en ivoor, geïnspireerd door het werk van Mendes da Costa en John Rädecker. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vestigde hij zich permanent in Nederland. Hij had een voorkeur voor ruwe en onafgewerkte sculpturen. Een aantal van zijn sculpturen werden in glas vervaardigd door Glasfabriek Leerdam.
Jules Vermeire maakte vooral hoofden, maskers en dierfiguren. Ook sneed hij kleinere gebruiksvoorwerpen zoals briefopeners en knoppen voor wandelstokken uit been, ivoor en hout. De Nederlandse beeldhouwer John Rädecker leerde hem te werken in ‘taille directe’. Dat is een techniek waarbij men direct in steen werkt, zonder voorafgaande modellen op schaal te maken. Vermeire werkte het liefst met afvalsteen. Hij zocht zelf zijn stenen van zwart Belgisch marmer in de Ardennen. De breuken en breukvlakken van de steenbrokken gebruikte hij bewust voor de plastische uitdrukking van zijn hoofden. Ook dit ‘Vrouwenhoofd’ is gehouwen uit hardsteen. Het hoofd is langwerpig en komt voort uit de vorm van de steen. De ruwheid van het materiaal aan de bovenkant van het hoofd en aan de randen versterkt de gladheid van het gepolijste, meditatieve gezicht. Het in zichzelf gekeerde werk van Vermeire wordt wel ‘animistisch’ genoemd. Het werk van de animisten, gekenmerkt door de eenvoud van het onderwerp, was een reactie op het naar buiten gekeerd expressionisme.
Aangeboden kunst
Een selectie uit ons kunstaanbod
Iedere donderdag en vrijdag geopend van 13.00 tot 17.00 uur
Andere dagen na afspraak