Van de Kop werkte, in navolging van zijn leermeester Carel Visser, in zijn vroege werk vooral met staal. Het werk uit die tijd is vooral constructivistisch te noemen. Zelf noemde hij deze werken 'kaderbepalingen'.

David van de Kop
Zonder titel
Beeld / sculptuur
17 cm hoog, ijzer
Herkomst: Door de huidige eignaar aangekocht bij Nouvelles Images, Den Haag
Te bezichtigen na telefonische afspraak in onze expositieruimte te Oirschot 

 

Vandekop is van grote betekenis voor de Nederlandse beeldhouwkunst: zijn leven lang zocht hij nieuwe manieren om het begrip ruimte te ordenen en te verbeelden. Om die reden brak hij eind jaren '70 rigoureus met de strenge, constructivistische stijl van zijn leermeester Carel Visser (1928-2015).
Ingenieuze stapelingen - ruimtelijke bouwwerken - van geometrische en organische elementen creëerde Vandekopsinds die tijd, vaak in geglazuurde klei en in hout. Hun namen verwijzen naar inspiratiebronnen als het Zeeuwse landschap en de Griekse mythologie. Vandekops werkwijze was revolutionair: zijn emotionele beleving van de omgeving zette hij direct om in materiaal, vaak met enorme fysieke inspanning. Daarmee toonde hij zich wars van de traditionele, verfijnde keramistencultuur. 'Kleurrijk, veelvormig, associatief, aards en ijl tegelijk' wordt dit late werk genoemd.

Vandekop was groot liefhebber van kunstenaars die in de jaren '60 en '70 vanuit een conceptueel uitgangspunt werkten. Gaandeweg verliet hij de conceptkunst, die hij 'te klinisch' vond. Hij werkte liever vanuit de klassieke beeldhouwkundige tradities, met begrippen als massa, volume en textuur. Zijn thematiek was nauw verbonden met het Zeeuws landschap en de klassieke mythologie: Eoos die zich dagelijks toont en Dionysos, de aardse, de overdadige en genotzuchtige. Zijn vroege werk bestaat voornamelijk uit ijzer en hout; vanaf eind jaren '70 maakte hij ook steeds meer keramisch werk (Structuur '68).