Frans Slager, het vierder kind van Petrus Marinus, heeft een zeer omvangrijk oeuvre nagelaten waarin landschappen, stads- en dorpsgezichten de hoofdmoot vormen. Hij tekende al schetsboeken vol toen hij nog slechts een jaar of twaalf oud was. Vanzelfsprekend bezocht hij de Koninklijke school en kreeg een beurs van het Koninklijk huis om in Gelderland, aan de Veluwezoom te gaan schilderen. Deze landstreek was vanaf ca. 1840 een plek van inspiratie geweest voor romantische en impressionistische schilders. Ook in de negentiger jaren van de 19de eeuw werden daar nog regelmatig bekende kunstenaars gezien.

Kort na 1900 maakte Frans enkele studiereizen naar Parijs, Venetië en Florence, gevolgd door een periode van ruim twee jaar aan de academie van Antwerpen. Omstreeks diezelfde tijd werd hij door Pieter de Josselin de Jong geïntroduceerd in de kringen van Haagse kunstenaars, toen toonaangevend op het gebied van de contemporaine Nederlandse kunst. Frans waar daar vooral tussen 1910 en 1915 actief. Na zijn huwelijk in 1922 met zijn leerling Marie van Gilse ging hij in Vught wonen. De komende twee decennia waren de meest productieve in zijn leven. De Bossche Sint- Jan en het Brabantse landschap waren zijn belangrijkste thema's.

Zijn betrokkenheid bij het Brabantse land blijkt ook uit het feit dat hij de medeoprichter en zeer actief bestuurslid was van de stichting Het Brabants Landschap. Vanaf 1932 verbleef hij steeds vaker in Meerhout waar zijn vrouw 'De Groote Hoeve' had geërfd, een uitgestrekt landgoed in een prachtig landschap. In 1939 namen ze daar definitief hun intrek; het huis in Vught werd echter aangehouden om ook in die buurt actief te kunnen blijven. In 1953 overleed hij in Meerhout.

Frans Slager was een bekwame impressionist, die in zekere zin de pech heeft gehad dat deze stijl in de eerste helft van de 20ste eeuw over zijn hoogtepunt heen was. De 20ste-eeuwse ontwikkelingen in de schilderkunst zijn aan hem voorbij gegaan, in ieder geval wekt hij in zijn werk niet de indruk daarmee veel affiniteit te hebben gehad. Dat is wellicht mede verklaarbaar door zijn verknochtheid aan de natuur en het landschap. De sfeer daarvan was in wezen zijn hoofdthema en een impressionistische benadering is een goede manier om die te registreren. In zijn betere werken bereikte hij daarin een hoog niveau.