Chris le Roy, die lange tijd in Nijmegen werkte, hield van vogels. Hij noemt de periode van het midden van de jaren twintig tot eind jaren veertig zelf zijn ‘vogelperiode’: zijn favoriete onderwerp komt dan terug in honderden tekeningen, prenten en kalenders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwerpt Le Roy ook enkele glas-in-loodramen. Een hoogtepunt is het glasraam met kerkuilen Strix flammea. Dit raam is in de tentoonstelling te zien.

De kunstenaar is al op jonge leeftijd door vogels gefascineerd. Tijdens zijn jeugd schrijft hij notitieboekjes vol over planten en vogels die hij tegenkomt in de buitengebieden van Deventer. Na de HBS wil Le Roy biologie studeren, maar zijn vader stuurt hem naar de militaire academie. Als hij in 1924 wordt afgekeurd als beroepsmilitair krijgt Le Roy de kans om zich te richten op het kunstenaarschap. Hij verhuist naar Nijmegen waar hij snel een vooraanstaand figuur wordt binnen de culturele gemeenschap.

De liefde voor vogels en planten is binnen het werk van Le Roy nooit ver te zoeken. Hij heeft de natuur in diverse technieken verbeeld. Zijn bekendste werken zijn de Biologische kalenders. Deze kalenders met grote gekleurde platen werden meer dan 25 jaar uitgebracht. Le Roy hoopte met de brede verspreiding van deze kalenders mensen bewust te maken van de prachtige maar ook kwetsbare natuur.