Johannes Christiaan (Jan) Peeters was een Nederlands glazenier, mozaïekkunstenaar, schilder en tekenaar.

Peeters werd opgeleid in zijn geboorteplaats aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs bij Hendrik Adriaan van der Wal en de Rijksacademie bij Heinrich Campendonk. Hij schilderde, tekende en aquarelleerde figuurvoorstellingen, landschappen, naakten en stillevens en was actief als monumentaal kunstenaar. Hij maakte onder meer mozaïeken, wandschilderingen en ramen (glas in lood en glas-appliqué). Voor de ramen werkte hij samen met de ateliers van Willem Bogtman en Van Tetterode.[2] Hij won een bronzen medaille op de wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs. Hij was docent aan de Nieuwe Kunstschool in Amsterdam en gaf les aan onder anderen Willem Faas en Jacob Schol. Hij was na de Tweede Wereldoorlog een aantal jaren getrouwd met de latere galeriehoudster Eva Bendien (1921–2000).

Peeters was lid van De Onafhankelijken, de Hollandse Aquarellisten Kring, De Realisten, de Gebonden Kunsten Federatie (GKf) en de Vereniging van Beoefenaars der Monumentale Kunsten.