Ernst Gamperl is autodidact op het gebied van houtsnijtechnieken. Hij heeft eerst als timmerman in de leer gezeten voordat hij zich tot de kunst wendde. Hij heeft ruim twintig jaar lang de droogeigenschappen van hout bestudeerd om de natuurlijke samenstelling van het materiaal beter te begrijpen.

Door voornamelijk te werken met gevallen esdoorn, beuken en eiken, en door hout te selecteren dat hij ‘karaktervol’ vindt, laat Gamperl takken, knopen en breuken in het hout de vorm van zijn vaten dicteren, terwijl hij beeldhouwt in gesprek met zijn materiaal – een langzaam geven en nemen dat het bewijs van de hand van de kunstenaar minimaliseert om de kracht van de natuurlijke vorm van het hout te onthullen. Gamperl noemt zijn werken naar het jaar waarin ze zijn gebouwd en de leeftijd van de boom waaruit het hout komt, waardoor kijkers niet alleen kunnen mediteren over de structuur van het vat, maar ook over de oorsprong ervan.