Michael Buthe was een Duitse kunstenaar die woonde en werkte tussen Duitsland en Marokko. Hij exposeerde gedurende zijn leven op grote schaal in heel Europa en staat bekend om zijn eclectische en productieve oeuvre, dat schilderkunst, beeldhouwkunst en installaties omvat. Michael Buthe werd geboren in Sonthofen in Zuid-Duitsland in een rooms-katholiek gezin. Van 1964 tot 1968 studeerde hij aan de Werkkunstschule in Kassel, nu de Kunsthochschule Kassel. Daarna studeerde hij aan de Kunstakademie Düsseldorf als masterstudent van Joseph Beuys.

Hij begon met exposeren in 1968 en nam het jaar daarop deel aan Harald Szeemans baanbrekende tentoonstelling When Attitude Becomes Form: Live in Your Head in de Kunsthalle Bern. Enkele van zijn meest opmerkelijke werken uit deze periode bestonden uit schilderijen die gemaakt werden door in de stof te snijden en de spieramen bloot te leggen. In de jaren 70 begon Buthe uitgebreid te reizen naar Afrika en het Midden-Oosten, met name naar Marokko, waar hij langere tijd in de steden Essaouira en Marrakesh verbleef. Zijn buitenlandse verblijven beïnvloedden zijn werk sterk, waarbij hij de bezienswaardigheden en geluiden van de landen die hij bezocht in zijn beeldtaal verwerkte. Deze ervaringen inspireerden ook tot betrokkenheid bij spirituele en mythologische elementen in het werk van Buthes.

Buthe begon vanaf de jaren 70 ook installaties te maken. In 1972 probeerde hij Gnawa-muzikanten naar Documenta 5 te halen, waarbij hij zich voorstelde dat ze in traditionele tenten zouden optreden. Gezien hun minderheidsstatus in Marokko – en dus geen Marokkaanse paspoorten hadden – mochten de muzikanten niet internationaal optreden. Hoewel hij dit project niet volledig kon realiseren, voelde Buthe zich geprikkeld om zijn meeslepende, grootschalige werken verder te ontwikkelen.

Buthe was ook professor aan de Kunstakademie Düsseldorf van 1983 tot aan zijn dood op 50-jarige leeftijd in 1994. Onder anderen Klaus Girnus en Stefan Kürten waren twee van zijn masterstudenten. Ondanks zijn succes in heel Europa werd hij relatief weinig besproken door zijn tijdgenoten in Amerika, maar hij is recentelijk opnieuw onder de aandacht gebracht met een aantal postume solo- en groepstentoonstellingen.

Zijn werk werd zowel tijdens zijn leven als in de afgelopen jaren veelvuldig verzameld door musea. Belangrijke representaties van zijn werk zijn te vinden in het S.M.A.K. - Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent; Tate Britain, Londen; Centre Georges Pompidou, Parijs; en Kolumba, het kunstmuseum van het aartsbisdom Keulen.