Olieverf van Raoul Hynckes, 60 * 50 cm. Het is vervaardigd rond 1919. Rechtsonder gesigneerd. Het werk is bedoekt en verkeert in een uitstekende staat. Herkomst: Smelik en Stokking, Den Haag. Opmerking een soortgelijk werk bevind zich in het Scheringa Museum voor Realisme in Spanbroek.

Het werk is na telefonische afspraak in Oirschot te bezichtigen. Mocht u meer informatie wensen dan kunt u contact met ons opnemen op het nummer 0499 790 620. Prijs 3.500 euro.

Raoul Hynckes (Brussel 1893 – 1973 Blaricum)
Raoul Hynckes is vooral bekend vanwege zijn magisch realistische stillevens uit de periode 1933-1950. In deze voorstellingen geeft hij het materiaal van de objecten met een fotografische exactheid weer. Hij licht zijn onderwerpen theatraal uit en plaatst ze tegen een aardedonkere achtergrond, waardoor de stillevens een magische sfeer krijgen. Opvallend is zijn keuze voor objecten die naar de dood en vergankelijkheid lijken te verwijzen. Ook de manier waarop Hynckes voorwerpen in zijn voorstellingen combineert doet een symbolische lading vermoeden.

1893-1914
Hynckes wordt in 1893 geboren in Brussel. Hij volgt opleidingen aan de Academies van Schone Kunsten in Brussel en Mechelen en schildert impressies van de Belgische kust en Vlaamse landschappen. In 1914 vertrekt hij als Belgische soldaat naar het front, maar al snel vlucht hij naar het neutrale Nederland.

1915-1923
In deze periode schildert Hynckes voornamelijk haven- en stadsgezichten. In Amsterdam leert hij zijn vrouw, Jacqueline de Haan, kennen. Ze trouwen in 1921. Rond 1923 neemt Hynckes regelmatig deel aan de groepstentoonstellingen van de Hollandsche Kunstenaarskring in het Stedelijk Museum te Amsterdam, samen met de schilders Wim Schuhmacher, Carel Willink en Charley Toorop.

1924-1932
In 1924 raakt Hynckes in een artistieke crisis en vernietigt al het impressionistische werk in zijn atelier. Geïnspireerd door een tentoonstelling met werk van onder andere Pablo Picasso en George Braque schildert hij in de periode na deze stijlbreuk stillevens in kubistische stijl.

1933-1947
Geleidelijk laat Hynckes het kubisme los en krijgt zijn werk magisch realistische kenmerken. Hij geeft de werkelijkheid natuurgetrouw weer, maar manipuleert de lichtval en de kleurwerking. Samen met Pyke Koch en Carel Willink exposeert hij bij de Amsterdamse Kunstzaal Van Lier met donkere, sombere stillevens vol verwijzingen naar de dood en vergankelijkheid. In deze stillevens toont hij zijn fascinatie voor de schedel. Ook de jacht, verbeeld door dode vogels en jagersattributen, is een belangrijk motief in zijn werk.

1948-1973
Hynckes schildert sinds lange tijd weer landschappen. De stilte van de verlaten Limburgse en Belgische dorpen die hij afbeeldt heeft iets geladens. Omstreeks de jaren vijftig is de hardheid uit zijn werk verdwenen en zijn nadrukkelijke verwijzingen naar de dood niet meer aanwezig. De nieuwe stijl kenmerkt zich door een versobering in de weergave van de details, een vereenvoudiging van de compositie en een monochroom kleurgebruik. Hynckes overlijdt op bijna 80-jarige leeftijd in Blaricum.