Gisèle d'Ailly-van Waterschoot van der Gracht is een Nederlandse kunstenaar en kunstmecenas. Ze is vooral bekend als schilder en glazenier.

Gisèle is in 1912 geboren in Den Haag als lid van de patricische familie Van Waterschoot van der Gracht en is een dochter van de geoloog mr. W.A.J.M. van Waterschoot van der Gracht (1873-1943) en de Oostenrijkse Josephine Rudolfine Maria Gisela Ferdinandine Freiin (barones) von Hammer-Purgstall (1881-1955); uit dit huwelijk werden behalve Gisèle drie zonen geboren. Ze is een kleindochter van Walther Simon Joseph van Waterschoot van der Gracht (1845-1921). Ze groeide op in de Verenigde Staten, Oostenrijk, Parijs en Limburg. [1] In 1957 trouwde de kunstenares met Arnold d'Ailly, op dat moment een jaar gestopt als burgemeester van Amsterdam.

In 1939 trok ze naar Bergen, waar ze in contact kwam met Adriaan Roland Holst, E. du Perron en de Duitse dichter Wolfgang Frommel. Samen met Frommel verborg ze gedurende de oorlogsjaren in haar huis aan de Herengracht in Amsterdam vijf joodse scholieren. Voor haar hulp bij het onderduiken ontving ze in 1998 de Yad Vashemonderscheiding.

Na de oorlog bleven de onderduikers bij haar wonen. Het was ook na de oorlog dat de stichting Castrum Peregrini werd opgericht. Deze Latijnse naam, die 'Burcht van de Pelgrim' betekent, was de schuilnaam van haar woning tijdens de Tweede Wereldoorlog. De stichting draait op twee grote giften van de kunstenares en van Selina Pierson en zet zich in voor kunstenaars. Na het overlijden van haar man in 1967 woonde en werkte ze enige tijd op het Griekse eiland Paros om zich aan de schilderkunst te wijden.

Op 29 januari 2011 ontving ze uit handen van de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan een koninklijke onderscheiding voor haar kunstmecenaat en werd Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.