Van Waning was ingenieur en werkzaam in de techniek, maar besloot te gaan schilderen. Hij volgde lessen bij bekende kunstenaars als Charles Dankmeijer en Willem de Zwart en trok later naar het kunstcentrum in Wiesbaden. In Duitsland ontmoette hij de Russische grootvorst Orlov en werd diens particuliere secretaris. Samen met Orlov reisde hij onder andere door Frankrijk, Italië, Spanje en Noord-Afrika. In 1917 vestigde Van Waning zich weer in Nederland en woonde eerst in Oostvoorne, later op de Veluwe. Vanaf 1934 woonde hij op het Waddeneiland Schiermonnikoog, waar hij zijn atelier vestigde in de voormalige zeevaartschool. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het atelier gebombardeerd en een groot deel van zijn werk vernietigd.

In zijn schilderwerk is de invloed van de Haagse School merkbaar. Hij schilderde onder meer watergezichten en landschappen. Naast schilderen was Van Waning actief als beeldhouwer, graficus en medailleur. Hij maakte voor Schiermonnikoog het beeld van een `schiere monnik` (1961).