Hannes Wallrafen heeft een belangrijke rol in de Nederlandse fotogeschiedenis gespeeld door zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de documentaire fotografie. In de jaren '70 en '80 gebruikt hij zijn camera als wapen om onrecht binnen en buiten ons land aan de kaak te stellen. Hij reist onder andere naar Iran, Noord-Ierland, India en Chili en publiceert zijn foto's in talloze bladen en boeken.

Vanaf midden jaren '80 verschuift zijn benadering van de fotografie. Wallrafen gaat zich opstellen als een regisseur en zet de werkelijkheid naar zijn hand om de foto inhoudelijk vorm te geven. Van het afbeelden van gebeurtenissen gaat hij over tot het verbeelden ervan. Niet langer wordt het beslissende moment gezocht, maar het wordt weloverwogen gecreëerd. Hij maakt geen 'fictieve droomplaatjes' maar bewust geregisseerde tijdsdocumenten die commentaar geven op wereldgebeurtenissen. Zijn uiteenlopen projecten worden in de tentoonstelling gepresenteerd door originele en nieuwe afdrukken, boeken, installaties en films, naast vele publicaties in tijdschriften.