Sjoerd de Vries geldt als een van de belangrijkste kunstenaars van Friesland. Met zijn geheel eigen werkwijze (kartonsnedes en gemengde techniek) wist hij ook landelijk bekendheid te verwerven.’

Als jongeling tekent De Vries al ‘blote mokkeltjes’ die hij voor een kwartje verkoopt aan leeftijdgenoten. Sinds de jaren zestig is hij bevriend met Thom Mercuur. Via een recensie in de Leeuwarder Courant komt hij op het spoor van Boele Bregman. Deze ‘loodgieter die zichzelf heeft moeten vormen’ was een voorbeeld voor De Vries, zoon van een kolenboer. Met z’n drieën dromen ze van een museum voor Friese kunst en in 2004 komt die droom uit met Museum Belvédère in Heerenveen.

Portretten en landschappen zijn De Vries’ voornaamste genres. Zelf ziet hij geen verschil tussen de twee, het gaat hem niet om uiterlijke gelijkenis, maar om een ‘innerlijke afstemming’. Zijn leven kenmerkt zich door hoogte- en dieptepunten. Verbroken relaties, de geboorte van twee dochters, affaires zoals die rond de ‘grote oren’ op het portret van de Leeuwarder burgemeester Van der Meulen. Hij beleeft ze intens.

In 1990 wordt hij opgenomen in het ziekenhuis in Heerenveen vanwege drankzucht en depressies. Internist De Vries zet hem op het goede spoor. De Vries tekent op materiaal dat voorhanden is, en verkoopt alles wat hij maakt. Nuchter en met een startkapitaal verlaat hij na weken het ziekenhuis. Sindsdien werkt hij in zijn atelier in de Muntflat in Heerenveen, van waaruit hij over zijn geliefde Friesland uitkijkt.

Museum Belvédère wijdt een expositie aan hem, als hij 75 wordt. Dan komt ook een biografie uit. De Vries werkt tot het laatst aan een aantal zelfportretten.