Hij werd opgeleid aan de Koninklijke Academie in Amsterdam onder leiding van Prof. Allebé. Na zijn studietijd trok hij door Nederland en maakte vooral landschappen in Blaricum, Epe, Emmen en in Drente. Daarna verkreeg hij de Koninklijke subsidie en exposeerde zowel in binnen- en buiteland.

Hij leefde van de hand in de tand maar toen hij in 1902 een koninklijke subsidie kreeg, waarmee hij zich dus wat beter kon bedruipen, vestigde hij zich in Laren. Hij leed niet bovenmatig aan zijn geldzorgen en verdiepte zich in het schilderen van romantische laantjes met mooie lichteffecten en oude boerderijen. In 1923 werd hem opgedragen om voor het regeringsjubileum-album " het uitgaan van de kerk in Staphorst " te schilderen.

Later ging hij ook romantische boereninterieurs schilderen, mogelijk omdat hem dit aantrok maar misschien ook wel omdat deze pittoreske beelden toen bijzonder goed in de markt lagen. Hij deed dit door bij de boeren in hun huis te gaan schilderen wat een hele opgave voor hem was om temidden van romme, spelende kinderen en weinig hygiënische toestanden te moeten werken. Op deze wijze maakte hij fraaie en gevoelige sfeerbeeldjes, die weliswaar niet de artistieke hoogte van de oude Larense meesters haalden, maar waar hij toch veel succes mee had.