Paul Smulders onderzoekt in zijn werk de grenzen tussen het fotografisch en het geschilderd beeld. Beelden uit de media vormen de inspiratie tot zijn schilderijen, waarin hij al associërend grafische beelden en geschilderde beeldelementen combineert. Smulders meest recente doeken kenmerken zich door een sterke ritmiek en beweging, een open compositie en een enorme ruimtelijkheid. Binnen één werk worden vaak meerdere handelingen en omgevingen naast elkaar gezet, waarmee hij de kijker uitdaagt tot interpretaties. Smulders weet met zijn poëtische beeldcombinaties sterke vraagtekens te zetten bij de gevolgen van het menselijk handelen in de maatschappij.