Willem Theodoor Schippers is een Nederlands programmamaker, acteur, stemacteur, schrijver, presentator en beeldend kunstenaar. Zijn beeldende kunst heeft verwantschap met Fluxus, popart en conceptuele kunst. Als theatermaker maakt hij gebruik van humor en absurditeit. Als schrijver creëert hij vaak nieuwe woorden.

Veel televisiekijkers kennen hem van de controversiële uitzendingen die hij tijdens de jaren 60 en 70 maakte, zoals Hoepla en De Fred Haché Show met de bekende personages als Fred Haché, Barend Servet en Sjef van Oekel. Voor de radio maakte hij het Radio 3-programma Ronflonflon avec Jacques Plafond. Voor de jeugd is zijn stem bekend van onder meer De Blauwe Meneer, Ernie, Graaf Tel en Kermit de Kikker in Sesamstraat.

Schippers kreeg eind jaren zestig in 1969 van de gemeente Amsterdam de opdracht een kunstwerk te leveren voor het aanloopcentrum aan de rand van het Bijlmerplein. Het kunstwerk zag eruit als een collage van bijeenverzamelde objecten. Centraal stond een katheder voor mondige buurtbewoners, waarnaast een drinkfontein met paardendrinkbak uit circa 1900 stond. Voor het spreekplatform stond een aantal zitbankjes, waarvan er meerdere niet naar de spreker gericht stonden. Het ensemble werd aangevuld met een aantal willekeurig geplaatste lantaarnpalen van diverse typen. Op het pleintje stond tevens een klok op paal, die volgens de verhalen en volgens opzet nooit gefunctioneerd heeft. Herman Pieter de Boer, bevriend met Schippers, noemde het in het Algemeen Dagblad van 1 september 1970 “het enige gezellige plekje van de Bijlmermeer”. Het kunstwerk is vermoedelijk bij de sloop van het aanloopcentrum rond 1976 verloren gegaan. Bij hetzelfde aanloopcentrum stond ook Ruimtestructuur van Ewerdt Hilgemann, dat de sloop overleefde en elders geplaatst werd.

In 1997 vond in het Centraal Museum in Utrecht de tentoonstelling Het Beste van Wim T. Schippers plaats, waarin een overzicht werd gegeven van zijn complete oeuvre tot op dat moment. De tentoonstellingspublicatie werd geschreven door Harry Ruhé en de gehele oplage werd in een keer opgekocht door boekwinkelketen De Slegte. De publicatie werd gekenmerkt door een aparte manier om zowel de Nederlandse als de Engelstalige tekst te representeren: in plaats van dat deze op twee aparte pagina's werd afgedrukt werden ze 'over' elkaar gedrukt, de ene in het groen en de andere in het rood. Door middel van twee bijgeleverde doorzichtige vellen in rood en groen kon op die manier de gewenste taal zichtbaar worden gemaakt; dit ontwerp kwam van ontwerpbureau Thonik.