Albert Saverys wordt vaak beschouwd als een volgeling of naloper van de bekende generatie Vlaamse expressionistische kunstenaars. Dit komt omdat hij vooral bekend werd met zijn vele variaties op het Leie-landschap die hij maakte vanaf 1935 tot aan zijn overlijden in 1964. In honderden aquarellen en olieverfschilderijen uit die periode stereotypeerde hij het Leie-landschap en speelde hij met de wisselende seizoenskleuren. Toch ontwikkelde hij al in de jaren 1920 een heel persoonlijke en expressieve schildersstijl die zich duidelijk onderscheidt van het oeuvre van Gust De Smet, Constant Permeke en Frits Van den Berghe, toen ook in volle ontplooiing. Deze collectie-uitdieping spitste zich dan ook in de eerste plaats toe op de avontuurlijke wijze waarmee Saverys experimenteert met schilderkunst in de periode 1924-1934.

Zijn artistieke loopbaan begon in de jaren 1910 met werk in de impressionistische traditie. Het impressionisme was in die jaren in België nog steeds zeer modieus, voornamelijk door het succes van Emile Claus. Vanaf 1919 zal het oeuvre van Albert Saverys echter een zeer boeiende ontwikkeling kennen. Dit gebeurt onder invloed van zijn vrienden en generatiegenoten Constant Permeke, Gust. De Smet en Frits Van den Berghe die tijdens WOI in het buitenland het Duits en Nederlands expressionisme ontdekten. Albert Saverys bleef tijdens de oorlogsjaren (1914-18) in Deinze, maar ook hij zal uiteindelijk de expressionistische manier van schilderen ontdekken en hanteren.

Aan de hand van stillevens, portretten en landschappen experimenteert Saverys vanaf 1919 met verf, koloriet en compositie, zonder zich te laten verleiden tot gemakzuchtige of behaaglijke plastische oplossingen. De steeds wisselende manier waarmee hij vanaf dan omgaat met kleur en de verftoets wijst zowel op zijn twijfelend zoeken als op zijn virtuoze capaciteiten. Niet alleen de eigen landelijke omgeving van Deinze inspireert hem, maar ook de zee, het vissersleven, de stad, ... Tussen 1925 en 1930 schildert hij bijvoorbeeld verschillende stillevens met vissen, maar ook een aantal vissersportretten. Hij hanteert een impulsieve verftoets en maakt composities waarin hij speelt met ‘kantelende’ perspectieflijnen die geen realistische voorstelling betrachten, maar wel een dynamische kracht nastreven en de bonkige aard van het voorgestelde benadrukken.