Peter van Poppel hoort tot de na-oorlogse generatie van nieuwe realisten, die zich in de zeventiger jaren manifesteerde. Hij stond los van elke groep en ontwikkelde zich geheel zelfstandig. Zijn eigen stijl ontplooide hij door zich op de grote schilders van alle eeuwen te oriënteren en hun meesterwerken te bestuderen. Hij kreeg in Utrecht zijn opleiding (School voor de Grafische Vakken) en woont nog steeds in de Domstad. De stad van het surrealisme heeft hem niet ongemoeid gelaten. Peter van Poppel schildert met grote aandacht voor detail, met humor en vertedering, een lief en naief realisme met vervreemdingen in de vorm. Hij rijgt daarmee een litanie van kleine dingen en beminde mensen uit zijn gezichtskring aaneen. Hij zoekt bij voorkeur het kind in de mens, alsof hij zo het troost brengende paradijsgevoel wil aanreiken. 

In 1966 gestart op de Utrechtse kunstmarkt, daarna om de paar jaar solo-tentoonstellingen in Amsterdam bij Galerie "Jurka" en Galerie "Petit". Tentoonstellingen in Utrecht bij Galerie "De Reiger" en Galerie "Jas".