René De Pauw was een Belgisch kunstschilder, tekenaar en illustrator. René De Pauw was een zoon van Karel-Lodewijk De Pauw (1845-1905) en Emma De Stoop. Karel was notaris en schepen in Pittem. In 1901 nam hij ontslag en kwam het gezin in de Katelijnestraat in Brugge wonen. Hij werd kerkmeester van de Onze-Lieve-Vrouwekerk.

René doorliep de humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege (retorica 1905) en vervolgde met twee jaar wijsbegeerte en letteren aan de universiteit van Gent. Hij volgde tegelijk een opleiding aan de Kunstacademie van Brugge, met onder meer Flori Van Acker als leraar. In 1913 werd hij primus en, volgens de gewoonte, werd dit plechtig gevierd met een cavalcade.

In de eerste jaren, weldra oorlogsjaren, werkte hij vooral als karikaturist. Hij maakte heel wat scherpe karikaturen van zijn collega's kunstenaars, zeer vijandige van Duitse militairen en sympathiserende van de dirigenten van Club Brugge. Hij kreeg weinig opdrachten voor portretten, maar schilderde toch enkele opgemerkte werken.

In 1920 verhuisde hij naar Etterbeek en spande zich in om een artistieke loopbaan uit te bouwen in de hoofdstad. In 1932 verhuisde hij naar Heist en voelde zich in zijn element aan de kust en tussen het vissersvolk. In 1942 moest hij, zoals alle inwoners, het zogenaamde Sperrgebiet verlaten en vertrok weer naar de Gerardstraat in Etterbeek, waar hij in 1946 aan kanker overleed.

De Pauw schilderde figuren, portretten, landschappen, marines, stillevens en interieurs. Hij illustreerde ook heel wat boeken, zoals: