Als kleinzoon van een meesterschoenmaker bracht Ab van Overdam als kind vele uren door in de werkplaats van zijn grootvader waar hem de liefde voor een handwerk en toegewijd vakmanschap werd bijgebracht. Met twee 17e eeuwse schilders, Cornelis en Simon Kick, als voorouders bevindt hij zich in goed gezelschap. 

Na een moeilijke keuze tussen een carrière als jazz drummer of het schildersvak koos hij voor het laatste en volgde een opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Te Parijs, in het midden van de vijftiger jaren nog steeds het kloppend hart van cultureel Europa vervolgde hij zijn opleiding aan de prestigieuze Ecole des Beaux Arts. Van daar uit vertok hij voor een jaar naar Zweden waar hij in clandestiene nachtclubs als slagwerker de kost verdiende. Om zich bij terugkeer in Nederland voorgoed aan het schildersvak te wijden. 

Ab's fascinatie voor de recepten van de oude meesters en de verwerking daarvan zette hem aan tot veelvuldige experimenten en nauwgezet onderzoek, aanvankelijk alleen, later samen met zijn vrouw, Lux Buurman. Als een oude alchemist kookte hij oliën, mengde harsen tot vernissen en wreef zijn eigen verven. Hij werkt nu met een beproefd schildersmiddel waarvan de receptuur terug gaat tot de 17e eeuw. Met schilders uit die tijd, zoals Van Goyen en Ruysdael heeft van Overdam het virtuoze handschrift gemeen waarmee zij bomen en struiken zo suggestief neerzetten dat je het ritselen van de blaadjes bijna hoort, wolken zo schilderen dat je de wind bijna voelt. Van Overdam schildert niet technisch. Hij beheerst de techniek zo tot in zijn vingertoppen dat hij ermee jongleert en met klassieke middelen aan een eigentijds oeuvre bouwt. 

Hij mag zich een autoriteit op zijn vakgebied noemen en heeft zijn medewerking gegeven aan een onderzoek naar 16e en 17e eeuwse atelierpraktijken met Ernst van de Wetering dat vooraf ging aan diens publicatie van het boek ‘Rembrandt, A painter at work.' Hij was curator bij Theo Laurentius betreffende het papieronderzoek en expertise over de echtheid van Rembrandt etsen. Hij gaf gastcolleges aan de universiteit van Leiden voor de faculteit kunstgeschiedenis over oude technieken en gastlessen met datzelfde onderwerp aan de Rietveld Academie. 

Op verzoek van het toenmalige ministerie van WVC verzorgde hij samen met Lux Buurman wokshops aan de verschillende academies in Indonesië in combinatie met tentoonstellingen van beider werk. Daarnaast gaf hij gedurende 15 jaar les aan de Willem de Kooning Academie te Rotterdam. Hij stond aan de wieg en zit in de redactie van het enige materiaal-technische vakblad voor beeldende kunstenaars: KM. (Kunstenaarsmateriaal.)