Een kunsthistoricus noemde in 1939 Dirk Kruizinga een uitzonderlijk talent vanwege zijn bijzondere picturale kwaliteiten. Kruizinga werd in Deventer op 24 november 1895 geboren als zoon van een stukadoor, van wie Dirk waarschijnlijk zijn kunstzinnige aanleg erfde. Na drie jaar HBS kwam Dirk Kruizinga op het atelier en in de schilderswerkplaats van de firma H. G. Bokhorst, waar in die tijd baas Bart en zijn broer Johan de leiding hadden. Tijdens de mobilisatie 1914-1918 vroeg en kreeg hij verlof om aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Den Haag te studeren, terwijl hij later ook nog de akten tekenen MO behaalde. Vervolgens vestigde hij zich als vrij schilder in Amsterdam. Vanuit Amsterdam gaf hij nog een aantal jaren op zaterdagmiddagen les in Deventer aan de middelbare opleiding tekenen. Eveneens heeft hij gedurende een langere periode lesgegeven aan de Avondtekenschool in Deventer. Hier was omstreeks 1915 Gerrit Budde een van zijn leerlingen. Aan deze opleiding had hij in zijn jongensjaren zelf nog les gehad van Bartus Korteling, die hij nog altijd met eerbied en bewondering “de grote meester” noemde.

In Amsterdam behoorde Dirk Kruizinga tot de oprichters van de schildersvereniging “De Brug” , waarin zich een groep jonge Amsterdamse schilders verenigde als protest tegen wat zij herkenden als ‘de valse romantiek en imitatie van de Haagse School’. Later trok hij zich daaruit terug. In januari 1951 exposeerde hij in Deventer in de werkplaats van Ordelman en Budde. In 1959 kwam hij nogmaals naar Deventer terug voor een expositie, deze keer in de zaal van de Muntentoren. Zijn werk viel in drie groepen uiteen: potloodtekeningen, penseeltekeningen en olieverfschilderijen. Het waren vlot opgezette landschappen, waarin met weinig middelen een welige bomengroei werd gesuggereerd. Zijn werken gemaakt in de omgeving van Amsterdam zijn met smaak opgezet, topografisch nauwkeurig en met een duidelijke voorliefde voor een pittoresk detail. Hij schilderde in een duidelijk eigen naturalistisch-impressionistische trant.

Zijn picturale eigenschappen heeft men zonder meer leren kennen in de onderwerpen van het zuiverst imitatieve karakter; zijn stillevens,, zijn landschappen, zijn portretten. Enkele van zijn schilderijen doen denken aan Pieter Brueghel en Frans Hals. Onwillekeurig, want er is geen spoor van bewuste navolging aan te wijzen. De opvallende kleureffecten en kleurdetailleringen hebben vele bewonderaars van Kruizinga’s werk gefascineerd. Het Rijksprentenkabinet en het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen kochten een aantal fraaie werken van hem, evenals koningin Wilhelmina. Ook liet een aantal industriële bedrijven gedenkboeken door Kruizinga illustreren.

Door zijn vriendschap met BML van der Landen in Parijs, kwam in een van de belangrijkste kunstsalons aldaar een expositie van zijn werk tot stand.