Marinus Heijnes (Amsterdam 1888-1963) was een Nederlands kunstschilder, vooral bekend van Hollandse landschappen (Brabant, De Kaag). Hij schilderde ook veel in Frankrijk (Bretagne, Cote d`Azur en Zweden. Na de Quellinusschool Amsterdam (de latere Rietveldacademie) ging Heijnes omstreeks 1910 naar Zwitserland (St Moritz) met als doel exposeren. Het mondaine, niet waarachtige leven daar stootte hem af en hij trok door naar de Italiaanse meren (ticino) en Venetie. Vanuit Zwitseland en Italië keerde hij in 1912 terug naar Brabant (Moergestel) om te werken. Daarna ging hij opnieuw naar Zwitserland (Luzern). Eenmaal terug in Zwitserland zou Marinus met een vriend naar Jeruzalem gaan om te schilderen. Op de dag voor zijn vertrek ontving hij een prentbriefkaart met de Hollandse duinen. Hij keerde daarop terug naar Holland om naar Katwijk te gaan. Met een scheepje waarop hij ook kon wonen bleef hij onderweg steken bij Kaageiland. Het is inmiddels 1916. Daar zag hij de schooljuffrouw Charlotte met wie hij trouwde en vier kinderen kreeg. Het gezin Heijnes woonde van 1927-1929 en van 1931-1932 in Noordwijk, maar Marinus maakte ook tussendoor regelmatig studiereizen naar Rivièra en Bretagne. Zijn hele gezin reisde dan met hem mee. Hij schilderde in deze periode ook abstractere werken, vaak tussen andere werken door. Pas na 15 jaar werken besloot Marius zijn werken tentoon te stellen. De eerste expositie (waarover nog informatie is teruggevonden) hield hij met de Groninger kunstgroep "De Ploeg" in Haarlem in 1929. In de jaren voor de oorlog maakte Marinus opnieuw studiereizen naar onder andere Bretagne (Douarnenez). In de jaren voor de oorlog was hij lid van de clubs o.a.`Kunst zij ons doel` (KZOD) uit Haarlem, een toonaangevende schildersclub uit die tijd. Hij hield regelmatig exposities met bekende tijdgenoten, zoals Gabriëlse, Cees van IJsseldijk, Jacob Ritsema, Lizzy Ansingh en J. Tiele. Daarnaast correspondeert Marinus geregeld met tijdgenoot Herman Bieling. De kunstenaar zou ook contact hebben gehad met tijdgenoot Alex Rosemeier. Met KZOD exposeert hij meerdere malen in het Frans Halsmuseum te Haarlem. In 1940 exposeert hij onder andere in het Rijksmuseum bij de tentoonstelling "Kunst van heden". Na de oorlog was de belangstelling voor het werk van Marinus ineens een stuk minder. De smaak van het publiek was veranderd en er was weinig belangstelling voor de vooroorlogse kunststromen. Er werd nog geprobeerd werk in de Verenigde Staten te verkopen, van immigranten is daar correspondentie van gevonden. Zoon Theo, ook kunstschilder, vertrok naar Zweden en ook Marinus ging daar een tijdje werken. In 1953 exposeerde hij in Jonköping. Tot zijn dood bleef Marinus schilder. Uit brieven die hij stuurde naar zijn zoon Rien blijkt dat hij zo nu en dan nog exposeerde en in elk geval nog vaak aan `het werk` was. Als Marinus in februari 1963 overlijdt in zijn huisje op De Kaag, laat hij zijn vrouw enorm veel schilderijen na.