Albert Greving maakt voornamelijk stillevens in olieverf en tekent af en toe met zilverstift. Daarbij probeert hij aan de ene kant zo getrouw mogelijk aan het onderwerp te blijven, maar aan de andere kant wil hij ook nog wat ruimte laten voor de eigen verbeelding van de kijker. Dat leidt tot een tamelijk realistische stijl, waarin zo veel mogelijk alle overbodige, afleidende details worden weggelaten. Zo ontstaat een beeld dat groter is dan de voorstelling. Met uiterste precisie en in vele laagjes verf bouwt Albert zijn stillevens op. Afgewogen en met subtiele kleurverschillen wordt bijvoorbeeld een object verbeeld. Het witgrijze object wordt weergegeven tegen een witgrijze achtergrond in net even andere nuances.

Aan de Academie Minerva te Groningen heeft Albert het vakmanschap geleerd, maar zoals bij de meesten van zijn collega’s is dit technisch kunnen slechts een hulpmiddel om iets anders neer te zetten. Voor hem is dat de verwondering over de schoonheid van eenvoudige of banale dingen. Die verwondering legt hij vast in een sfeer van rust, intimiteit en zuiverheid. De dingen worden getoond zoals ze zijn. De toeschouwer wordt uitgenodigd zorgvuldig te kijken en er de tijd voor te nemen. De laatste jaren schildert hij, naast meer gangbare stilleven-onderwerpen, geregeld kledingstukken -in het bijzonder doopjurkjes en damesondergoed.