Wim Gerritsen is geboren in Arnhem alwaar hij een opleiding aan de kunstacademie begon. Door de te schoolse manier van lesgeven koos hij na enkele jaren de weg van de autodidactiek. Al snel valt hij in die tijd te categoriseren onder de zogenaamde Experimentelen. Naar zijn gevoel is hij dat altijd ook gebleven.

Vanaf het begin al ontwikkelde hij zijn eigen stijl, die van sterk abstracte aard langzaam steeds figuratiever werd. Vooral de
strijd tussen het figuratieve en abstracte is uniek te noemen, waarbij zijn sterk esthetische gevoel voor compositie en kleur overeind bleven. Beinvloeding van de vormentaal uit de etnografica komt later voor. Het zet zich door in het later steeds surrealistischer maar toch min of meer figuratief blijvende werk voort.

Ondertussen werd de woonplaats Arnhem ingewisseld voor die van Rotterdam. Hier ontstond ook zijn politieke interesse.Vanaf dat moment wordt zijn werk gekenmerkt door taferelen, die handelen over de strijd tegen de gevestigde wereldorde. Eind jaren zeventig wordt dit weer losgelaten, waardoor de aandacht weer meer op het surrealistische figuratieve werken komt te liggen.

Zijn laatste jaren legde Wim Gerritsen zich mede door gezondheidsreden toe op kleiner werk in de vorm van gouaches en pentekeningen. Zijn werk bestaat naast werken op doek en gouaches, hoofdzakelijk uit pentekeningen, collages, affiches en
gemengde technieken op papier.

Wim Gerritsen exposeerde in de jaren´50 meerdere malen in de Korenbeurs te Arnhem en in ´t Venster in Rotterdam. Hier zou hij zich in 1962 voorgoed vestigen. Het werk uit de jaren ´50, meest tekeningen en gouaches omdat olieverf nu eenmaal te duur was voor een jonge kunstenaar uit die tijd, vertoont verwantschap met het werk van de Cobra schilders uit die tijd.
Dat Gerritsen zich bij hen thuis voelde lijdt geen twijfel, hij onderhield contacten met diverse vertegenwoordigers van deze groep: Theo Wolvekamp kende hij van de academie, Eugene Brands opende enkele malen zijn tentoonstellingen en hij bezocht regelmatig het atelier van Anton Rooskens, met wie hij later ook exposeerde. Met Brands had Wim Gerritsen een goede relatie . Hij zag Gerritsen zoals hij het zelf verwoordde, ´als een versterking van de kleine rij onzer echte experimentelen´.