Lucio Fontana was een Argentijns-Italiaanse beeldend kunstenaar van de Concept Art. Fontana maakte vooral abstracte kunstwerken en was een van de eerste kunstenaars die environments maakte. Fontana had grote invloed op de beeldende kunst vanaf de jaren '60 van de 20e eeuw.

Na een traditionele beeldhouwopleiding in Milaan gevolgd te hebben maakte Fontana tot het eind van WO II figuratief werk.Na 1921 keerde hij een tijd terug naar Argentinië. Vanaf 1927 studeerde en woonde hij weer in Milaan. In 1937 keerde hij nogmaals terug naar Argentinië en vestigde zich tenslotte in 1947 opnieuw in Milaan. Hij maakte zijn eerste abstracte sculpturen en sloot zich in 1934, evenals zijn vriend Fausto Melotti in 1935, aan bij de groep Abstraction-Création te Parijs. In 1946 publiceerde hij zijn theorieën in zijn eerste manifest:"Manifiesto blanco", waarop zijn in 1947 in Milaan opgerichte "Movimenteo spaziale" gebaseerd is. De 'Nul' beweging en de duitse 'Zero' groep zijn door Fontana geïnspireerd.

Beschrijving: Lucio Fontana staat voor een geprepareerd en opgespannen schildersdoek. Hij concentreert zich. Dit duurt wel een uur. Plotseling haalt hij uit met een mes en steekt in het doek. Het linnen scheurt onder de druk van het staal en de ruimte achter het doek wordt zichtbaar. De Italiaanse kunstenaar heeft dit gebaar in tientallen sneden ("tagli") herhaald . Citaat: "Saai wordt het niet, het gebaar laat zich herhalen, als een kus of een boterham met kaas."

Concetto spaziale 'Natura' (1959/1960) Beeldenpark van het Kröller-Müller MuseumFontana begon als beeldhouwer en streefde naar de verbinding van beeld en ruimte (Italiaans voor ruimte: spazio), door bijvoorbeeld in meestal monochrome doeken te snijden (tagli) of gaten (buchi) te maken. Zijn werken noemde hij concetto spatiale (ruimtelijke ontwerpen). De sneden zijn trefzeker, koel en verfijnd van ritme. De kleur die hij gebruikt is meestal monochroom (éénkleurig), zoals ook de kleuren van Yves Klein en Piero Manzoni, fel, effen en smetteloos.

Fontana wilde ook de technische vooruitgang zichtbaar maken door nieuwe ideeën en materialen op te nemen in zijn werk. Soms plakte hij edelstenen op zijn doeken. Bij Fontana is het schilderij gelijk aan de handeling. Het gebaar staat voor het resultaat. Dit in tegenstelling tot de action painting van bijvoorbeeld Jackson Pollock waar het kunstwerk een gestolde herinnering is aan de handeling, de actie (het ritmisch laten druipen van verfspetters over elkaar op grote op de grond liggende doeken). Door in het doek te snijden wordt het schilderij een ruimtelijk beeld; het licht komt dan van voor en achter tegelijkertijd; het doek is geen plat vlak meer maar speelt een rol in de ruimte. De tagli van Fontana zijn in zekere zin ingrijpender dan het zwarte vierkant van Kasimir Malewitsj. Bij Fontana kan men niet meer spreken van verschillende kunstdisciplines zoals schilderkunst en beeldhouwkunst maar eerder van een geïntegreerd werk dat bestaat uit verschillende elementen van de installatie, de performance, de happening en het environment. De grenzen tussen de platte en de ruimtelijke kunstvormen werden door hem in zijn werk opgeheven.