Al van jongsaf bedreven als tekenaar koos Otto Eerelman tegen de zin van zijn ouders in voor een leven als kunstenaar en begon zijn studie in 1860 aan de Academie Minerva te Groningen. Nadat hij die in 1863 had afgesloten besloot hij om zijn studies in 1864 nog een jaar voort te zetten aan de Koninklijke Academie te Antwerpen en vanaf 1865 nog enige tijd op het atelier van Lawrence Alma-Tadema (destijds nog geen `Sir`). Na een korte tijd in Parijs kwam Eerelman terug naar Groningen om daar van 1867 tot 1874 aan de Academie Minerva te werken. In 1874 verhuisde hij naar Brussel om zich daar helemaal aan de schilderkunst te wijden, maar kwam al in 1875 naar `s Gravenhage waar hij tot 1902 woonde en werkte[1]. In deze periode kreeg hij ook regelmatig opdrachten van het koninklijk huis. Op het Loo bevind zich een ruiterportret van Koningin Wilhelmina dat van Eerelman`s hand is. Na een verblijf in Arnhem (om gezondheidsredenen) keerde hij in 1907 weer terug naar Groningen, waar hij bleef wonen. Al tijdens zijn leven werd hij geroemd en gerespecteerd voor zijn voortreffelijke werken en op tachtigjarige leeftijd werd hij geridderd en vernoemde men in Groningen een straat naar hem. Bij zijn overlijden treurde de stad. Een lokale krant schreef: "Deez kunstenaar was een dergenen, wier naam, al ging hij van ons heenen, blijft klinken, onverzwakt van kracht". Otto Eerelman ligt begraven in een familiegraf op de Zuiderbegraafplaats te Groningen. Otto Eerelman was in Groningen zó vermaard dat Groningers die het Parijse Louvre bezochten vroegen "waar de Eerelmans hingen?" maar zijn werk werd later in de 20e eeuw niet erg gewaardeerd.