De objecten van Jan Maarten Voskuil nemen verschillende gedaantes aan; zijn het schilderijen, sculpturen of architectonische ingrepen? Het werk is ontwikkeld vanuit de gedachte dat een kunstvoorwerp een autonoom object is en naar niets anders verwijst dan naar zichzelf. Voskuil gebruikt in zijn werk een beperkt aantal vormen, gebaseerd op de cirkel en de rechthoek. Zijn objecten bestaan uit wit geprepareerde canvassen, opgespannen op houten frames, voorzien van één of enkele kleuren. De houten frames zijn echter verbogen waardoor de schilderijen ruimtelijk worden en de vorm aannemen van sculpturen. 

Voskuil benadrukt dat het gaat om werken die naar niets anders verwijzen dan naar zichzelf. Dit principe werd voor het eerst geformuleerd door de Nederlandse kunstenaar en theoreticus Theo van Doesburg in 1929. Volgens Van Doesburg hoefde kunst niet de waarneembare werkelijkheid weer te geven, kunst kwam niet voort uit de natuur maar uit de 'geest' van de kunstenaar en diende het om die reden niet op de natuur te lijken, maar abstract te zijn. De beeldtaal van elementaire vormen en kleuren, die deze opvatting vergezelt, is opnieuw actueel. Een nieuwe generatie van kunstenaars, waaronder Jan Maarten Voskuil onderzoekt opnieuw, en op een eigen wijze, de mogelijkheden die dit principe biedt.