Rechts onder gesigneerd en gedateerd '75. Doek gemoufleerd op board. Herkomst: Door de huidige eigenaar midden jaren '90 aangekocht bij Galerie Willy Schoots, Eindhoven.

De officiele Lataster site schrijft over de periode 1970-1975 het navolgende;
"De invoering van op zich aan het schilderen wezensvreemde materialen, zoals plastic folie, goud- en zilververf en (later) spuitlak heeft een bijzonder effect: het versterkt de expressiviteit. N.a.v. Pastorale II merkte Lataster eens in een interview op: “Je kunt iets dramatisch verhevigen door er een niet-dramatisch iets naast te zetten (….) Ik heb eens een schilderij gemaakt waarop in het midden een boer stond te spitten. Hij spit en de kluiten veranderen in boezems van vrouwen. Links van hem is een onbewerkt stuk land. Als ik dat deel gewoon zwart geschilderd zou hebben zou het alleen maar een mooi schilderij zijn geworden. In plaats daarvan heb ik daar zwart plastic ingevoerd. Keihard. Dat is zo vulgair. Maar het werkt heel duidelijk: zo wordt het begrip realiteit verhevigd binnen de illusie van een schilderij. Die illusie wordt door die tegenstelling op zijn beurt weer ver sterkt.”

Een droomachtige, surrealistische sfeer wordt mede opgeroepen door de goud- en zilverkleurige ruimte waarin de scènes zich meestal afspelen, terwijl plastic vellen en spiegelende geometrische vlakken als een soort projectieschermen of verhullende gordijnen weer ruimtes en beelden in die ruimte suggereren (Licht, lucht over begraven fruit, 1972).
Vanaf 1973 verdwijnt het plastic weer uit Latasters werk. Het lijkt wel of dit lastige materiaal hem te veel ervan weerhoudt om de formele kanten van de compositie te exploreren. De nadruk komt steeds meer te liggen op het contrasterende spel van geometrische vlakken, driehoeken en vierkanten met daar doorheen brekende vormen. Vaak zijn het spaden, die scheppen of na gedane arbeid in de grond steken, die de omvorming en aantasting symboliseren. Het thema van de arbeid en vooral van het “scheppen” komt terug in vele werken".